Zomer in Val di Sole: bergvakantie maar dan anders

Onze zomervakanties gaan al jaren naar de bergen. Leuk, vinden mijn partner en ik maar onze twee kinderen zijn daar de laatste tijd anders over gaan denken. Waar wij nog steeds in katzwijm vallen van de zoveelste bergtop, ontdekken onze kinderen liever nieuwe dingen. Een berg is een berg, ze worden er gewoon niet meer zo enthousiast van. De kinderen willen ‘wat nieuws’ na ruim tien jaar Oostenrijkse en Franse Alpen. Wel bergen, maar toch wat anders. Zo komen we deze zomer in Val di Sole, in het Italiaanse Trentino. Wij hopen hier het soort activiteiten te vinden die wij als gezin zoeken. Tegelijk hoop ik dat de Italiaanse ervaring vernieuwend genoeg zou zijn voor mijn tienerzonen.

Wandelen in Val di Sole

‘Een hele dag wandelen! Je had beloofd dat we iets leuks zouden doen”. Mijn vijftienjarige zoon is niet blij met het vooruitzicht van de wandeling naar de meren van de Cevedale gletsjer. Toch trekt hij mokkend zijn wandelschoenen aan en nuttigt hij zijn extra vroege ontbijt. Ik voel een knoop in mijn maag en hoop dat ik de juiste beslissing genomen heb. Gelukkig maakt berggids Stefano een hoop goed. Met zijn kennis en enthousiasme weet hij de tieners te boeien en uit te dagen. Na 30 minuten wandelen laat hij ze onder een koude bergstroom afkoelen. Het ijs is gebroken en de hike waar ze zo tegen op zagen zal aan het einde van de dag bekroond worden tot de mooiste wandeling van deze bergzomer. Niet zo gek, met de vele bergmeren en gletsjers die we onderweg tegenkomen.

Lago di Capriolo

We rijden vanuit onze woonplaats in Oostenrijk in zes uur naar Val di Sole. Mijn vriend en ik willen maar één ding: bewegen in de buitenlucht. De kinderen willen vooral ‘chillen’ en wat eten. Lago dei Caprioli is het compromis dat we maken: geen intensieve hike, maar een ontspannen wandeling met een duik in een bergmeer. We wandelen in 30 minuten door een rustig natuurgebied waar we bijna niemand tegenkomen, maar aan het meer lijkt is het gelijk uit met de rust. Families met picknickkleden, een vol terras en zwemmende mensen. Wij dachten hier even snel zonder kleren in het meer te duiken. Van dat idee nemen we snel afscheid. We lopen om het meer en houden een kleine picknick, waarbij we afkoelen tot onze knieën. Heel beschaafd, met kleren aan.

Klimmen, abseilen en ziplinen

In Italië doe je geen klettersteig, maar een via ferrata. De woorden betekenen letterlijk ‘ijzeren weg’ en klinken veel fijner dan klettersteig in mijn oren. Berggids Armando vertelt met passie over de regio en haar geschiedenis.

We klimmen naar een fort wat stamt uit de tijd dat deze regio nog bij Oostenrijk-Hongarije hoorde. Met mijn lichaam dicht tegen de roestkleurige rotsen en mijn voeten tastend naar houvast hoor ik Armando’s tips over mijn klimtechniek. Armando klimt lange via ferrata’s met minimale inspanning en leert ons een snellere techniek van omhangen en krachtbesparing. We absorberen zijn enorme kennis. De jongens zijn gek op klimmen en op een dag doen ze dit zonder mijn aanwezigheid. Ze klimmen straks een stuk veiliger nu ze de kennis van Armando aan hun vaardigheden toevoegen.

Aangekomen bij het fort schetst Armando een duidelijk beeld van wat hier heeft plaatsgevonden. Het fort overleefde de oorlog, maar de plunderingen na de oorlog hebben ervoor gezorgd dat er niet veel van overbleef. We banen ons een weg door een wilde begroeiing, tot een punt Armando ons laat abseilen. We dalen één voor één af, zwevend aan een touw, waarbij we ons best doen steeds met onze voeten tegen de wand af te zetten (en er niet met andere lichaamsdelen tegenaan te botsen). Kort na dit avontuur hangen we alweer aan een touw, maar nu boven een kloof. Met een zip line vliegen we naar de overkant. De kinderen noemen deze klimroute later als hoogtepunt van de vakantie.

De mooiste raft van Italië

Onze kinderen gaan het liefst raften. En volgens insiders is de mooiste rafting van Italië hier, in Val di Sole. We stappen daarom aan het einde van de middag in onze wetsuits in de raft van XRaft Adventures.

Twee uur lang denderen we de rivier over, een wilde stroming, met een uitdagende etappe. Het groene water onder ons, en omgeving door een ruige natuur. We hebben nog niet veel van Italië gezien, maar mooi is het zeker.

Mountainbiken, maar dan anders

In Oostenrijk kennen we verschillende soorten van mountainbiken: het downhillen en gravelbiken. We verwachten van deze dag het tweede, een redelijk rustige en ietwat saaie tocht waarbij vooral de uitzichten de moeite waard zullen zijn.

Fietsgids Luca start met een steile aanloop de berg op. De jongens trappen op standje Turbo voor ons uit. Ik roep dat ze rustig aan moeten doen, maar ze horen mij niet (of doen alsof). We bereiken al snel de bestemming: de MTB route die door de fietsschool Promescaiol zelf is aangelegd. We fietsen over kronkelende grindpaden, nauwe bergweggen vol boomstammen en dalen af over flinke rotsen. Ik zie bergtoppen die tot de hemel reiken, in oneindige rijen achter elkaar doorlopen. Het bordje met de waarschuwing voor schapenhonden aan het begin van deze weg hebben we niet al te serieus genomen.

Dan staan we ineens oog in oog met een grommende roedel honden. De honden lopen lopen dreigend op ons af. Ondanks wat pogingen van Luca lijken ze vastbesloten om ons aan te vallen. Mijn adem stokt, want ik ben niet zo lang geleden gebeten en onze jongste zoon is afgelopen maand nog gebeten. We besluiten van de route af te wijken en fietsen zo naar de top. Daarna is het tijd voor lunch bij Malga Campo NespAlp. Een berghut waar we zó verrast worden door de kwaliteit van het eten dat deze echt een plekje in dit verslag verdient.

Een nieuwe ervaring rijker

De laatste dag maken we de gevreesde wandeling die uiteindelijk een groot succes blijkt te zijn. En dan is het tijd om verder te reizen. Niet terug naar Oostenrijk, maar door naar een andere vallei in Trentino. Tot nu toe lijkt de Italiaanse bergvakantie een succes. Wel bergen, maar toch genoeg nieuwe ervaringen om niet tot ‘saai’ bestempeld te worden. En heel eerlijk: de gidsen hier maken echt een verschil. Het is moeilijk om je niet mee te laten slepen door hun levensvreugde, kennis en passie voor de omgeving en activiteiten.