Ik ben gek op goede voornemens. Zo besloot ik een jaar geleden elke dag minimaal 1 uur buiten te bewegen. En ik hield het vol. Ook als ik ziek was, echt geen energie had of het de hele dag regende. Elke dag was ik een uur buiten aan het bewegen. En het deed iets met mij waardoor ik besloot dit minimaal nog een jaar vol te houden. Ik neem je even mee door mijn afgelopen jaar buitenleven.
Buiten bewegen, niet sporten
Het zaadje voor deze buiten leefstijl werd eigenlijk al 6 jaar geleden geplant, toen ik plotseling een hernia had. Pijnstillers, artsen, oefeningen van de fysio, niks hielp. Ik crepeerde van de pijn en was bereid tot alles toen mijn redder op mijn pad kwam: een Nederlandse fysiotherapeut die al meer dan 30 jaar in Oostenrijk woont. Hij keek me aan, voelde ongeveer 20 seconden en vertelde me precies wat ik niet wilde horen: jij moet gaan hardlopen.
Ik was bereid ALLES te doen. Behalve hardlopen. De fysio bleef erbij en ik gaf toe. Drie keer per dag liep ik hard. Na een week of twee was de pijn gehalveerd. Het werkte! Een jaar lang bleef ik dagelijks hardlopen.
Ik was dus elke dag minimaal een uur buiten, aan het hardlopen. En dat was naast het wandelen, fietsen en skiën wat ik zo graag deed.
Ik ben gewoon niet sportief
Vijf jaar verder. Mijn hernia is er nog steeds, maar met 2 tot 3 keer per week hardlopen heb ik nergens last van. Dus begon het hardlopen te versloffen. Soms sta ik een hele dag op de piste, of wandel ik 25 kilometer. Maar soms zat ik ook een hele dag binnen, achter mijn bureau. Er waren dagen dat ik helemaal niet buiten kwam en dat had gevolgen.
Ik begon slechter te slapen. Ik merkte dat mijn gedachten trager werden. Dat ik minder snel nieuwe dingen kon leren. Maar vooral: ik werd niet meer barstend van energie wakker. En daar zat ik mee.
Het moet nu anders
Dus besloot ik het drastisch anders te doen. Het hardlopen had mij eerder genezen, dus ik moest gewoon weer elke dag hardlopen. Het viel me zwaar. Elke dag na het opstaan een uur lopen. Elke dag hetzelfde rondje. Ik had er geen plezier in en mijn energie kwam niet terug. Wanneer de wekker ging dat ik niet ‘Yeah, nieuwe dag!’ maar eerder ‘nee, niet hardlopen’. Ik ben nooit sportief geweest en zal dat ook niet worden. Dus ik besloot wat liever te zijn voor mijzelf.
Niet elke dag hardlopen, maar wel een dagelijkse ondergrens aan beweging én buiten zijn. Dat werd 1 uur per dag. Buiten en in beweging. Het was het begin van een nieuwe tijdperk.
Elke dag een cadeau voor mijzelf
Wat ik buiten doe, maakt niet uit. Als ik maar beweeg. In de zomer heb ik een enorme groentetuin aangelegd. Zo heb ik heel wat uren buiten ingevuld. En het was heerlijk. Veel van de groenten zijn mislukt, of geëindigd als slakkenvoer. Maar dat maakt niet uit. Ik heb mijn doel gehaald en het voelde fijn.
Er zijn heel veel wandelingen gemaakt. Door mij alleen, met vriendinnen, met mijn kinderen. Als ik geen tijd had om met een vriendin af te spreken, dan vroeg ik haar gewoon mee op een wandeling. Een uur naar buiten moest ik toch. Zo had ik dus altijd tijd.
En dan de winter. Dat was toch wel het spannendst maar bleek het makkelijkst. Ik kocht geen sneeuwfreeze, zoals ik had gepland. Daarmee zou de sneeuw op onze oprit in een paar minuten weg zijn. In plaats daarvan moest ik na een sneeuwval een uur sneeuwscheppen. Perfect! Maar ik heb ook veel gewandeld, hardgelopen, geskied, en gesleed met mijn kinderen. En als ik wat meer tijd had dan ging ik skiën of langlaufen. Maar nooit heb ik mijn uurtje buiten overgeslagen.
Verbinding als bonus
En als ik dan toch buiten was, komt er net wat meer verbinding op mijn pad. Ik heb al mijn buren wel even gesproken. En ik heb buren leren kennen die ik de afgelopen drie jaar nog nooit had gezien. En ik heb met mijn kinderen gespeeld. Tegen een voetbal getrapt, een bal in de basket gegooid (en een heleboel ballen ernaast) en het tuinhek gerepareerd.
Ik heb onze postbode, pakketbezorger en de taxi chauffeur die de kinderen naar school brengt een stuk beter leren kennen omdat ik ze regelmatig tegenkom. En zo zijn er nog heel veel mensen en dieren in ons dorp die ik nu ken en anders niet gekend had. Kortom: ik voel me meer vertrouwd in mijn eigen omgeving. En mijn sociale netwerk is gegroeid.
Nog een jaar van buiten zijn en beweging
Ik ga dus nog een jaartje door met elke dag buiten bewegen. Terwijl ik dit schrijf zit ik onder een wollen deken op de bank. Buiten is het 7 graden en het regent. Maar ik heb een fleecetrui en een regenjas dus ik weet dat ik echt wel buiten kom. Wandelschoenen aan en ik trek de deur achter me dicht. En dan kijk ik wel wat ik doe. Broccoli oogsten, een wandeling maken of naar de winkel fietsen. Ik kom in ieder geval met nieuwe energie terug, dat staat vast.
Wil jij ook elke dag naar buiten?
Ken je het boek Atomic Habits? Hierin staat dat je een nieuwe gewoonte zichtbaar, aantrekkelijk, makkelijk en bevredigend moet maken. Hier is hoe ik dat heb gedaan voor elke dag buiten bewegen.
Zichtbaar: mijn hardloopschoenen en wandelschoenen hebben de meest prominente plek in de hal, naast de deur. In de winter staan al mijn ski’s naast de garagedeur klaar. Naast de tuindeur ligt het tuingereedschap en een paar handschoenen. Alles in het zicht.
Aantrekkelijk: ik heb een e-bike gekocht, fietsen kost geen inspanning maar is wel buiten en beweging. Ik heb een prachtige groentetuin aangelegd waarin groenten, bloemen en kruiden elkaar afwisselen en waar ik me graag in begeef. Ik heb een diepte investering gedaan in outdoor kleding die lekker zit en die ik graag draag. Aantrekkelijker wordt het niet.
Makkelijk: ik hoef niks te presteren. Ik heb alles om te doen wat ik wil. Een e-bike, wandelschoenen, hardloopschoenen etc. Maar ik hoef er niks mee te doen. Op blote voeten yoga doen in de tuin zou ook prima zijn. Of iets praktisch als de was doen.
