Het is 07.00 uur en ik probeer met trillende handen een paar crampons om mijn bergschoenen te bevestigen. Mijn vingers verkrampen van de kou, mijn gezicht diep in mijn buff gestoken. We zijn op zomervakantie in Les Menuires in hartje zomer, maar vandaag lijkt het wel winter. We staan op ruim 2.300 meter hoogte aan de voet van de Chavièregletsjer. Ik kijk uit over een ijsblauw sneeuwdek terwijl ik kleine rookwolken uitadem. Mijn zoon vraagt om een extra jas, die heb ik bij me. Gehuld in drie lagen kleding vertrekken we met crampons onder onze schoenen voor onze eerste gletsjertocht ooit.
Gletsjertocht in Val Thorens: winterse kou in hartje zomer
De crampons schaven over het ijs. Ik probeer voorzichtig te lopen, zoals berggids Gilles ons voor vertrek uitgelegd heeft. Zijwaarts, terwijl ik met trillende benen de ijzeren punten krachtig in het ijs sla. Het is moeilijk en ook spannend, ik ben bang dat ik uitglijd en dan meters naar beneden glijd. Voor me zie ik mijn kinderen, vol zelfvertrouwen én in behoorlijk tempo het gletsjerijs oversteken. Ze slaan hun ijsbijlen in de sneeuw, een truc die ik gelijk kopieer en die veel houvast geeft.
Gilles is niet zomaar een berggids. Gilles is een bergbewoner en kent deze Chavièregletsjer als zijn broekzak. Hij weet waar de gletsjer vorig jaar eindigde en hij vertelt ons hoe zij de afgelopen jaren is geslonken. Hij vertelt in vloeiend Engels met een charmant Frans accent waar de gletsjerspleten zitten, waar we in de winter kunnen skiën en waar de allermooiste skitour op de gletsjer is. Ik luister geboeid maar moet er niet aan denken langs gletsjerspleten te skiën.
De kwetsbare gletsjer
Of het iets droevigs heeft om over een snel slinkende gletsjer te wandelen? Jazeker. Wanneer de kinderen horen hoe het hier tot een paar jaar geleden was, zie ik de gezichten betrekken. Ze zijn net als ik gek op de bergen en gek op sneeuw. Het liefst zouden ze elke dag skiën. Wanneer je de lijn vanuit de laatste decennia doortrekt, kom je vanzelf bij een droevige toekomst uit. Maar Gilles relativeert dit vooruitzicht: het is nooit anders geweest. Op deze hoogte zal voorlopig nog genoeg sneeuw vallen om te wintersporten. Het is alleen niet genoeg om over de hele zomer te blijven liggen. De gletsjer zal volledig verdwijnen. Moeten we dan wel over de kostbare gletsjer wandelen en haar toetakelen met onze crampons en ijsbijl? Ook dat kan geen kwaad, overdag verandert het ijs in zachte sneeuw, maar ’s nachts vriest alles weer op. Ja, dat had ik vanmorgen eigenlijk al gemerkt, toen ik met trillende vingers mijn crampons ombond.
Aan een touw
De gletsjer wordt nog steiler en komen op een punt waar gletsjerspleten verstopt liggen. Gilles bindt ons allemaal aan een touw. Wanneer er iemand in een spleet valt, kan de rest van de groep hem eruit halen. Ondertussen gaan ook de eerste kledingstukken uit; het is serieuze inspanning om een gletsjertocht te maken. Terwijl we de kleding in de rugzakken doen, halen we er gelijk eten uit. Tieners hebben altijd honger. Met de helft van de kleding in de rugzak en de eerste snacks in onze buik lopen we verder. De ijle lucht dwingt ons tempo steeds verder omlaag. Iedere stap kost moeite. Ondertussen kijken we vanachter onze gletsjerzonnebrillen over het krakende, kwetsbare landschap. De blauwe lucht vormt een fel contrast met de witte gletsjer. Op de gletsjer zien we een soort inkepingen met rode vlekken van het achtergebleven Sahara sand. De bodem is doods, zonder enige vorm van leven, terwijl in de lucht een enorme vogel cirkelt.
Wanneer we de 3.000 hoogtemeter bereiken, voel ik mijn ademhaling versnellen. We nemen een kleine pauze, maar de kinderen willen door. Normaal zijn ze om deze tijd niet vooruit te branden, maar de gletsjer maakt enorme energiebommen van deze tieners. Ze willen naar de top, nu. Ik probeer diep in te ademen, maar de kou snijdt in mijn neusvleugels.
Op de top
De laatste 200 meter lopen we traag en uiteindelijk klimmen we tegen een steile rotswand aan. De top van de gletsjer is bereikt! Wanneer we over de top kijken, wacht ons het beste moment van de dag. Strakblauwe lucht, de enorme gletsjer aan onze voeten. Het eeuwenoude water wat hier in deze vorm is blijven bestaan. Twee helderblauwe ijsmeren liggen in haar buik. Daarachter de eindeloze bergtoppen die stuk voor stuk in contact staan met de hemel! Peakfinder moet eraan te pas komen om de kinderen te informeren welke toppen we zien.
De zon priemt ondertussen boven de bergen uit, net zo fel als alle dagen dat we hier nu zijn. We smeren een extra laag factor 50 zonnebrand. Ik snijd ondertussen een stuk ‘Tomme’ kaas en een worst om te verdelen. Wanneer de lunch binnen is, wandelen we aan het touw de gletsjer af. De terugweg gaat in hoog tempo. De zon verwarmt mijn lichaam en het ijs onder mijn voeten smelt tot zachte sneeuw waarin ik steeds dieper wegzak.
Afdaling met outdoor les
Omdat de afdaling zo vlot verloopt, maakt Gilles een extra pauze. Hij legt de kinderen uit hoe je zekeringen in een gletsjer aanbrengt. Hij boort een gat in het ijs en zet een schroef vast. De kinderen proberen daarna hetzelfde. Onze zoon, die ter plekke besluit dat hij ook berggids wil worden, gaat enthousiast zelf aan de slag.
Een halfuur later arriveren we bij de 4×4 van Gilles. De crampons mogen uit, de touwen los en de klimgordel af. Truien verruilen we voor t-shirts en met open ramen rijden we terug naar Les Menuires, de 34 graden tegemoet. We nemen afscheid van Gilles en nemen plaats op een terras. De lunch mag er dan opzitten, de honger is zeker nog niet gestild na dit avontuur.
Zelf deze gletsjertocht in Val Thorens maken?
Lijkt het je leuk om zelf in de zomer deze gletsjertocht in Val Thorens te maken? Dan hebben we een paar tips voor je.
Je boekt de ‘wandeling op de gletsjer’ bij Bureau de Guides (bijvoorbeeld in Maison de Montagne in Les Menuires). Pak voor je vakantie alvast de volgende dingen in: wandelsokken, een warme wandelbroek, een thermoshirt, fleecevest en een dunne maar warme jas. Verder zijn handschoenen, een hoofdband of muts en een zonnebril voor op de gletsjer heel fijn, dus neem die mee als je ze hebt.
De speciale wandelschoenen (categorie 3), crampons, ijsbijl en klimgordel kan je ter plekke (wel een dag van tevoren in verband met het vroege vertrek) huren. De rest van de materialen neemt de gids mee.
Wij deden deze gletsjertocht in Val Thorens met onze kinderen van 13 en 15 jaar. Er waren nog twee kinderen in dezelfde leeftijd bij. De kinderen deden alles sneller en makkelijker dan de volwassenen in onze groep. Wanneer je kind goed kan wandelen en het met plezier doet, kan je een gletsjertocht overwegen.
