We wandelen naar de top van de Rossbrand. Een flinke klim, maar niet onmogelijk voor een zevenjarige. Toch begint de zevenjarige ontzettend moeilijk te doen. Eerst is het kriebel aan de kuit (waarbij ik direct met tekenpen in de aanslag sta). Daarna is het dorst, warmte en te lange haren die op het voorhoofd kriebelen. Halverwege is het mij al duidelijk: het is zo’n dag. De zevenjarige draak heeft pepmiddelen nodig. En ik heb een hele reeks bij me. De beste pepmiddelen voor onderweg deel ik in deze blog met je. Zo kun je je tocht voortzetten met gemotiveerde kinderen.
Kaminwurstl, tomaten en noten
Oké, niet in deze combinatie want du moet echt verschrikkelijk smaken. Maar neem minimaal één van deze mee als je gaat wandelen met kinderen. Kaminewurstl vind je in de supermarkt, meestal in de koeling maar ook wel daarbuiten. Het zijn kleine gedroogde worstjes (een beetje zoals Bifi in Nederland maar kies vooral de minder chemische varianten). Onze zoon is gek op tomaten, maar ook paprika een rauwe wortelen gaan mee, lees hier dus: rauwkost. En tot slot, op niet te hete dagen: nootjes. Wanneer wij bezoek krijgen uit Nederland vragen we altijd om wat typische snacks als ontbijtkoek. Als iemand het tijdens het wandelen niet meer ziet zitten, helpt dit altijd!
Microvezel handdoek wordt picknickkleed
Een microvezel handdoek zit altijd in mijn backpack. Handig voor van alles en voor dit soort situaties vooral als picknickkleed. Staand eten is zó vermoeiend voor een kind wat er even doorheen zit. Dus maak het gezellig met een spontane picknick waar je dan ook bent. Rustig zitten, gedachte afleiding van het enorme leed wat je kind doorstaat, stil zijn (anders laten de dieren zich niet zien) en even wat eten en drinken. Je auto kan je tenslotte ook niet al rijdende voltanken 😉
Een spelletje UNO
Als je dan toch gemoedelijk bent neergestreken, kan je er net zo goed wat quality time van maken met een leuk spel. Wij hebben altijd een kaartspel (Uno) in de backpack. Maar ieder ander spel volstaat vast ook. Zo leidt je de gedachte af van vermoeidheid, warmte en jeuk en wordt er vooral gelachen en gespeeld. En dat helpt!
Speeltuinen in het vooruitzicht
Kijk op de kaart of er speeltuinen op de route aangegeven staan. Loop er desnoods een stukje voor om. Ook bij berghutten onderweg bevinden zich doorgaans (kleine) speelplaatsen. Een schommel is vaak al genoeg om bij te tanken. En het vooruitzicht zal ook voor een kleine opleving zorgen.
Verlaat het pad
Tsja, mocht niks helpen, kies dan voor het bospad in plaats van het verharde pad. Mijn kinderen zijn vaak niet vooruit te branden op brede, aangelegde bospaden. Maar op de alternatieve bospaadjes, kronkelend tussen de bomen door over boomstammen zijn ze niet bij te houden. Vaak staan deze routes duidelijk aangegeven. Ze zijn voor ons volwassenen vaak een stuk vermoeiender (want steiler en minder comfortabel) maar met een paar goede wandelschoenen (minimaal categorie B) doorgaans toch een stuk leuker dan het aangelegde pad.
Zakmes, vergrootglas, verrekijker en fotocamera
Sommige kinderen hebben er niks mee, andere dragen een rugzak vol mee. Zelf heb ik beide type kinderen in huis. De ene wil wandelstokken (gelukkig zijn deze in lengte verstelbaar, dus krijgt hij gewoon mijn stokken), een zakmes, kompas, vergrootglas, verrekijker en een goede kindercamera in zijn tas. De andere hoeft hier allemaal niks van te weten. De jongste volgt nauwkeurig het kompas, slijpt takken met zijn zakmes, speurt naar dieren met zijn verrekijker en stopt bijzonder gekleurde kevers voor nader onderzoek in zijn vergrootglas met beker. Dit houdt het wandelen voor hem leuk, en hij draagt het zelf allemaal mee in zijn Vaude wandelrugzak voor kinderen. Na iedere 30 minuten wandelen wordt een kleine pauze voor zijn onderzoeken ingelast. En zo blijft het leuk voor ons allemaal.
Rodels, skelters en stepjes
Het vooruitzicht op een spannende afdaling helpt onze kinderen door iedere weerstand heen. Steeds meer bergdorpen bieden de mogelijkheid tot een spannende afdaling. Zo kan je in met een rodelbaan terug naar het dal (bijvoorbeeld in Abtenau), of met skelters (bijvoorbeeld op de Muttereralm bij Innsbruck) of soms zelfs met een step (bijvoorbeeld in Ramsau am Dachstein). Wanneer je kinderen er dan even doorheen zitten, hoef je ze alleen maar even te herinneren aan het ritje wat in het vooruitzicht ligt. En dan zijn ze zo weer monter!
Als je kind er echt doorheen zit….
Dan is het tijd om de wandeling af te breken. Motiveren is goed. Maar een kind wat moe is, valt eerder en kan zich lelijk bezeren. Een goede maaltijd wil nog wel eens wonderen doen. De hoogte, de inspanning en de frisse berglucht maken doorgaans hongerig. Neem een lange pauze bij een berghut en bestel een voedzaam gerecht. Rundsoep is een typisch voorbeeld van een echte krachtgever.
Mocht dat niet baten, ga dan vooral terug naar beneden en probeer het een andere dag nog een keer.
